خودرو بی ام دبلیو 2002 دنده ای سال 1974

معرفی

سال 1968 اولین بی‌ام‌و 2002 از خط تولید خارج شد. این مدل با مجموعه فاکتورهایی نظیر جلوپنجره‌ی استیل براق، قالپاق‌های براق کرومی و خطوط کاملا صاف و ساختار جعبه‌ای اتاق، در کمال تعجب، اسپرت‌ترین کوپه‌ی مردمی دهه‌ی 60 به‌شمار می‌رفت. اما همه‌چیز اینجا تمام نشد. بی‌ام‌و در نسل دوم 2002 زه پایین درها و البته جلوپنجره‌ی لاستیکی کاملا اسپرت و پشت‌سری‌های صندلی را اضافه می‌کند تا همچنان 2002 رقیب بزرگی برای تمام خودروهای کوپه‌ی اسپرت اروپا و حتی آمریکایی‌های مدعی باشد. حتی بی‌ام‌و در نسل‌های بعد فراتر از این می‌رود و محصولاتش را با رینگ‌های فلزی و تغییر چراغ‌های گرد به مستطیل به بازار عرضه می‌کند. اما BMW 2002 TURBO، مهم‌ترین 2002 تاریخ در کنار مدل‌های تولید محدود تارگا و کروک و خودرویی است که باعث تاریخ‌سازشدن 2002 شد. خودرویی که دقیقا در سال 1974 از خط تولید خارج شد، با ظاهری از همیشه تهاجمی‌تر اما با تغییراتی اساسی بازگشت. در نگاه اول، بخش‌های برآمده‌ی اضافه‌شده به گلگیر‌ها جلب‌توجه می‌کند که  از جنس فایبر گلاس هستند و از طریق پرچ به گلگیرها چسبانده شده‌اند. همین‌طور فلاپ‌های اضافه‌شده به رکاب‌های خودرو و برچسب سه‌رنگ معروف بی‌ام‌و (آبی. قرمز. آبی تیره ) که از نقطه‌ی انتهایی گلگیر جلو آغاز شده و تا نزدیک گلگیر عقب امتداد پیدا می‌کند. خودروی افسانه‌ای از طریق قلب تپنده‌ی 170 اسب‌بخاری خود، شتابی معادل 7.1 ثانیه را به ارمغان می‌آورد که از طریق جعبه‌دنده‌ی 4 سرعته وظیفه‌ی انتقال نیرو به چرخ‌ها را داشت. برای مقایسه‌ی بهتر قدرت موتور باید بدانید که موتورهای مختلفی برای این خودرو تولید نیرو کرده‌اند. ولی به‌طور کلی باید گفت که موتور 4 سیلندر خطی  2000 سی‌سی  108 اسب‌بخاری آن ظرف 13 ثانیه، 2002 را از صفر به 100 کیلومتر در ساعت می‌رساند. در مدل TI با 20 اسب قدرت بیشتر روبه‌رو هستیم که شتاب زیر 10 ثانیه دارد. البته در سال 1971 مدل TII با موتور انژکتوری و شتاب حدود هشت ثانیه هم ساخته شد. مجموعه‌ی سیستم ترمز دیسکی به صورت استاندارد ستون‌های باریک و کوچک که زاویه دید 360 درجه را برای راننده به همراه دارد و همچنین مجموعه‌ای از موتورهای بسیار قدرتمند و سریع BMW 2002 را به خودرویی کاملا مردمی و قابل‌استفاده برای مصرف روزانه تبدیل کرده است تا تمامی سطوح سلیقه‌ای را پوشش دهد.

مقدمه

همه‌ی ما ممکن است تا به حال لیستی از کارهایی که قبل از مرگ مایل به انجام آن‌ها هستیم، داشته باشیم اما اگر یکی از شیفتگان صنعت خودرو باشید، بدون شک در کنار آن لیست، لیستی از خودروهایی که قبل از مرگ باید حتماً یکبار رانندگی با آن‌ها را تجربه کنید هم به آن اضافه می‌شود. اگر بخواهیم در چیدمان این لیست کمی به شما کمک کنیم، نسل دوم آلفارومئو اسپایدر، فورد موستانگ دهه‌ی 60 یا حتی یک کادیلاک کروک (کانورتیبل) دهه‌ی 50 که با آن به دل بیابان‌ها بزنید، خودروهایی هستند که تجربه‌ی رانندگی نابی را در مقطعی از تاریخ عرضه کردند و نام خود را به عنوان ماندگارترین خودروها در یاد همه‌ی علاقه‌مندان این صنعت به ثبت رساندند. البته لیست ما همچنان تکمیل نشده و جای یک خودروی بزرگ در صدر آن همچنان خالی است.

این جایگاه بدون شک به بی ام دبلیو 2002 می‌رسد، خودرویی که با دماغه‌ی زاویه‌دار کوسه‌ای شکل و دو چراغ جلوی محدب که به صورت مجزا در دو طرف جلوپنجره‌ی کلیه‌ای شکل بی ام دبلیو قرار گرفتند، هر بیننده‌ای را در نگاه اول مجذوب خود می‌کند. بقیه‌ی قسمت‌های بی ام دبلیو 2002 یک خودروی جمع و جور جعبه‌ای شکل و در عین حال اسپرت را به نمایش می‌گذارند که با طراحی گرد قسمت عقب و چراغ‌های عقب گرد یا مربعی شکل مرسوم به اوج خود می‌رسد. با تمام این تفاسیر، مدل 2002 را می‌توان در یک کلام زیبا، جذاب و مجلل معرفی کرد.

ظهور سدان اسپرت

بسیاری از مشتاقان صنعت خودرو کمابیش با پیشینه‌ی بی ام دبلیو 02 آشنایی دارند اما در ادامه داستان توسعه‌ی این مدل را به صورت خلاصه بیان می‌کنیم.

در سال 1966، بی ام دبلیو 1600-2 به عنوان یک مدل توسعه‌یافته نسبت به مدل 1600 عرضه شد که با قیمت مناسب خود قابلیت خرید بالاتری داشت. این خودرو کوتاه‌تر بود، امکانات لوکس کمتری داشت و تنها از دو درب بهره می‌برد که عدد 2 در ادامه‌ی نام آن هم به همین مورد اشاره می‌کرد. به دنبال سبک همیشگی بی ام دبلیو در نامگذاری مدل‌های کلاس جدید، بی ام دبلیو 1600-2 (یا 1602 که بعدها آن را به این شکل نامیدند) پسوند «ti» را به خود گرفت که مخفف «touring international» بود. این مدل از پیشرانه‌ی 1.6 لیتری M10 با نسبت تراکم 9.5:1 (9.5 به 1) و کاربراتورهای جانبی Solex PHH بهره می‌برد که توانایی تولیدی توانی معادل 105 اسب بخار را داشت. پس از آن، دو اتفاق همزمان رخ به وقوع پیوستند و در نهایت منجر به تولد بی ام دبلیو 2002 شدند.

در وهله‌ی اول، واردکننده‌ی آمریکایی بی ام دبلیو، مکس هافمن «Max Hoffman»، درخواست عرضه‌ی نسخه‌ی اسپورت‌تری از مدل 1602 را مطرح کرد چرا که مدل 1602ti توانایی عبور از استانداردهای آلایندگی آمریکا را نداشت. در همین زمان، هلموت برنر بونشچ «Helmut Werner Bonsch»، مدیر برنامه‌ریزی تولید BMW و الکس ون فالکنهاسن «Alex von Falkenhausen»، طراح پیشرانه‌ی M10 به هنگام رانندگی با یک مدل تغییریافته‌ی 1602 که از پیشرانه‌ی 2.0 لیتری سری 2000 استفاده می‌کرد، ایده‌ای به ذهنشان خطور کرد و آن عرضه‌ی عمومی مدل 1602 با پیشرانه‌ی 2.0 لیتری بود. به همین دلیل، بی ام دبلیو 2002 (که عدد 20 در آن به پیشرانه‌ی 2.0 لیتری و ارقام 02 به دو درب بودن خودرو اشاره دارند) متولد شد و آغازگر واقعی خودروهای سدان اسپرت لقب گرفت. بی ام دبلیو 2002 در دو نسخه‌ی متفاوت به عرضه رسید، نسخه‌ی استاندارد یک کاربراتوری که 100 اسب بخار توان داشت و نسخه‌ی دو کاربراتوری ti که 120 اسب بخار توان تولید می‌کرد. در سال 1974، ظاهر خودرو اندکی با تغییرات همراه بود از جمله ضربه‌گیرهای جلو و عقب بزرگتر که در راستای استانداردهای ایمنی آمریکا اضافه شدند و حذف چراغ‌های گرد عقب و استفاده از چراغ‌های مستطیلی شکل مرسوم به جای آن‌ها.

طراحی داخلی خودرو

فضای کابین بی ام دبلیو 2002 را در مقایسه با خودروهای دیگر زمان خود می‌توان لوکس و زیبا دانست. اگر چه صندلی‌های جلو فضای بسیاری را در هر جهت برای دو سرنشین بزرگسال فراهم می‌کنند، در قسمت فضای پای سرنشینان عقب کمی اجحاف شده است. در رابطه با فضای شانه و سر هم ما هیچ جایی برای عیب و ایراد پیدا نکردیم و از آنجایی که شیشه‌های جانبی خودرو به جای چرخش به سمت داخل خودرو، به بیرون آن تاب برداشته‌اند و بالشتک‌های جانبی در بخش آرنج اندکی به سمت صفحات فلزی خارجی حرکت کرده‌اند، فضای جانبی چشمگیری برای سرنشینان این خودرو فراهم شده است. در مجموع، کابین بی ام دبلیو 2002 بسیار خوش‌ساخت بوده و کیفیت مواد و پوشش‌های آن مناسب است و دقیقاً به سبب همین کیفیت است که خودروهای آلمانی مجللی مثل پورشه، مرسدس بنز و بی ام دبلیو به سبب مهندسی پیچیده‌ی خود توجه بسیاری از خریداران را به خود جلب کرده‌اند.

پیشرانه‌ی خودرو

با نصف توان و تعداد سیلندرهای موتور V8 M3 امروزی، موتور M10 بی‌ام‌و 2002 یکی از محبوب‌ترین موتورهای تاریخ باقی مانده است. این موتورهای چهار سیلندر خطی (I4) به بیش از 10 مدل مختلف طراحی شدند و از سال 1962 تا 1988 در خودروهای مختلف این کمپانی آلمانی به استفاده رسیدند. موتورهای M10 با تولید بیش از 3.5 میلیون نسخه برای سه دهه، یک موفقیت تجاری بزرگ برای کمپانی BMW محسوب می‌شدند. این موتورها بعدها سر منشأ طراحی و ساخت موتورهای قدرتمند امروزی از جمله موتور BMW M12 شدند که در مسابقات فرمول یک مورد استفاده قرار می‌گیرد.

مدل 1974 بی‌ام‌و 2002 از دو موتور متفاوت این خانواده بهره می‌برد. موتور 2.0 لیتری M15 در مدل tii این خودرو استفاده شده و می‌تواند حداکثر توان 97 کیلووات (130 اسب‌بخار) را تولید کند؛ علاوه بر این، در مدل توربو از موتور تقویت‌شده‌ی M31 استفاده شده که با نسبت تراکم 6.9 به یک می‌تواند حداکثر توانی معادل 125 کیلووات (168 اسب‌بخار) را تولید کند. هر دوی این موتورها از سیستم سوخت‌رسانی مکانیکی کوگلفیشر «Kugelfischer» استفاده می‌کنند که مدتی بعد در خودروهایی مثل پورشه 911 کاررا و بی‌ام‌و M1 از آن استفاده شد.

رانندگی خودرو

بی ام دبلیو 2002 در بخش هندلینگ (هدایت‌پذیری) هم برتری بی شک و تردید خود را حفظ کرده است. این خودرو چه در بخش جلو و چه در قسمت عقب از میله‌های ضد نوسان سفارشی بهره می‌برد که تکمیل‌کننده‌ی سیستم تعلیق ستونی مرسوم مک فرسون در جلو و سیستم تعلیق بازوی کشنده عقب هستند. کمپانی فرانسوی پژو هم از آرایش مشابهی در مدل 504 خود استفاده می‌کند و تنها مدل سدانی است که در این کلاس قیمتی قابل رقابت با هندلینگ (هدایت‌پذیری) بی ام دبلیو بر روی سطوح ناهموار جاده‌ای است. وقتی در پیچ‌های تند بر روی سطوح هموار می‌چرخید، فرمان بی ام دبلیو 2002 به قدری نرم و راحت حرکت می‌کند که اصلاً متوجه تغییر زاویه‌ی خودرو نمی‌شوید.

جمع‌بندی

بی ام دبلیو 2002 عرضه شد تا آغازگر سبک و روند جدیدی در خودروهای سدان باشد و نگاه همگان را در صنعت خودروسازی نسبت به این خودروها تغییر دهد. طراحی ظاهری آن پس از گذشت سال‌ها همچنین جذابیت خود را حفظ کرده و نگاه هر کسی را به خود جذب می‌کند. عملکرد دوست‌داشتنی خودرو در کنار تکنولوژی‌های تازه‌ی آن زمان تجربه‌ی رانندگی با یک 02 را منحصر به فرد می‌کرد. هیچ جای تعجبی از حضور این خودرو در خیابان‌ها بعد از گذشت چند دهه از تولید آن وجود ندارد. بی ام دبلیو 2002 با قدرت در صدر لیست خودروهای کلاسیک فراموش‌نشدنی قرار می‌گیرد و به نظر نمی‌رسد که هیچ خودروی دیگری حتی توانایی تهدید آن را داشته باشد.