خودرو کیا Optima اتوماتیک سال 2016

«پراید» از آن دسته خودرو‌هایی است که یار دیرین و رفیق صنعت خودروسازی کشورمان محسوب می‌شود. خودروسازی سایپا پس از گذشت چند سال از تولید و مونتاژ نمونه‌های سدان و هاچ‌بک این خودرو، تصمیم گرفت در محصولات خود تغییر و تحولی ایجاد کند؛ از‌این‌رو علاوه‌بر رعایت استانداردهای چندگانه‌ی لازم، پروژه‌ی ارتقای استاندارد و ایمنی خانواده‌ی ایکس100 را با‌ توجه به فروش و تقاضای بالای آن، به‌عنوان یکی از پرفروش‌ترین محصولات داخلی آغاز کرد. از دیگر اقدامات انجام‌شده در این خصوص می‌توان به «توسعه‌ی تامین‌کنندگان ایربگ» و «کمربندهای ایمنی صندلی‌های عقب» اشاره کرد. خانواده‌ی ایکس100 شامل مدل‌های سایپا 111، سایپا 132، سایپا 141 و سایپا 131 بوده که به‌تازگی وانت 151 نیز به آن اضافه شده است. پروژه‌ی ارتقای ایمنی محصولات این خانواده از ابتدای سال 1387 آغاز شد. این پروژه برای ارتقای استاندارد خودروست. تمامی محصولات این خانواده تقریبا از سطح تجهیزات رفاهی و ایمنی یکسانی بهره می‌برند و تفاوت‌های بسیار جزئی دارند. به‌هرحال نمی‌توان انکار کرد که خانواده‌ی ایکس100 در‌حال‌حاضر پرفروش‌ترین محصول بازار داخل محسوب می‌شوند. سایپا 131 محصول سدان این خانواده است‌ که جای خالی پراید صندوق‌دار (صبا) را پر‌ کرده ‌است. این محصول شباهت ظاهری بسیار زیادی به همان پراید صندوق‌دار اوایل دهه‌ی 80 دارد. 131 دارای پیشرانه‌ی 1323 سی‌سی است که در دور 5500 69 اسب‌بخار قدرت را تولید می‌کند. میزان حداکثر گشتاور این موتور در دور 2750 به رقم 106 نیوتن‌متر می‌رسد که با‌ توجه به جثه‌ی 915‌کیلوگرمی آن کافی به ‌نظر می‌آید. در زمینه‌ی تجهیزات ایمنی نیز اضافه‌شدن سیستم ترمز ضد‌قفل‌ ABS‌ و دو کیسه هوای راننده و سرنشین، ایمنی این محصول را بیش از پیش کرده است؛ اگرچه هنوز هم این تجهیزات ابتدایی به‌شمار می‌آیند. تجهیزات رفاهی این مدل شامل شیشه‌بالابرهای برقی درهای جلو، سیستم تهویه‌ی مطبوع با قابیلت تنظیم دستی، فرمان هیدرولیک، چراغ مه‌شکن و صندلی‌های تنظیم‌شونده‌ی دستی است.

در سال 1956 ساخت پروژه‌ی جونیور آغاز شد. خودرویی که توسط شرکت داتسون (نیسان در آن سال زیرمجموعه‌ی داتسون بوده است) روی خط تولید رفت، درحقیقت وانت متوسطی با توان حمل بار800 کیلوگرم بود که از طریق پیشرانه‌ی 1500 سی‌سی50 اسب بخار به حرکت درمی‌آمد و به حداکثر سرعت 75 کیلومتر بر ساعت می‌رسید. تا سال 1982 مدل‌های مختلف با قدرت‌های گوناگون از خط تولید خارج شدند؛ اما سرانجام به دلیل نداشتن ایمنی کافی و وجود رقبای سرسختی همچون تویوتا هایلوکس تولیدش متوقف شد. نمونه‌ی بسیار پرقدرت‌تر این وانت در حدود  45 سال قبل وارد ایران شد. در ابتدا روی خط تولید سایپا قرار گرفت و درنهایت پارس خودرو حق امتیاز مونتاژ آن را به دست آورد و تا به امروز روی خط تولید باقی مانده است. در طراحی خودرو می‌توان آن را یک خودروی کلاسیک دانست: خط شانه‌ای که از روی گلگیرهای آن گذشته و از دو طرف کاپوت امتداد پیدا می‌کند و به چراغ‌های دوبل عمودی آن در جلوی خودرو می‌رسند. سپر فلزی که دقیقا مشابه خودروهای دهه‌ی 60 و 70 در پایین جلوپنجره‌ی بزرگ فلزی و مستطیلی خودرو نصب شده است. در قسمت عقب خودرو باز شاهد حضور سپر فلزی به همراه دو چراغ مستطیلی افقی هستیم که به‌سادگی در سپر قرار گرفته‌اند و البته در مدل‌های جدید، جای خود را به چراغ‌های عمودی قرارگرفته در انتهای گلگیرهای عقب داده‌اند. مهمترین نکته‌ای که در طراحی زامیاد به چشم می‌آید رنگ آبی آن است که می‌توان گفت بخشی از هویت صنعت حمل‌ونقل کشور ماست. پیشرانه‌ی موجود روی مدل‌های جدید این وانت، موتورهای خطی بنزینی 4 سیلندر 8 سوپاپ 2400 سی‌سی با قدرت 90 اسب بخار است که در نمونه‌های گازسوز قدرت آن به 80 اسب بخار می‌رسد و با گشتاور 140 نیوتن متری بسیار کند و کم بازده به نظر می‌رسد. مهمترین بخش آن مصرف 13 لیتر بر 100 کیلومتر این خودروست که در نمونه‌های گاز سوز و حتی دیزلی کارخانه به اعداد کمتری تبدیل شده است؛ البته طبق اعلام رانندگان بسیار بیشتر هم خواهد بود. در پایان زامیاد 24 تنها وانت سنگین‌وزن با قیمت نسبتا مناسب و حداقل امکانات موجود در کشور است .